Batxi, Quique, Adolfo y Racing hemos realizado esta dura
ruta a las 7h. y lo cierto es que ha ido todo muy bien, algún percance sin
importancia y algún momento de angustia en un día en el que ha lucido el sol de
lo lindo y hemos tenido que terciar con temperaturas de 35 grados.
Para facilitar la lectura he dividido la ruta en tramos:
Premia-Barcelona. Tramo conocido por todos subiendo por
Teià, pasando por Alella Park, 9 Pins,
Seminario, subida hasta casi tocar el primer vigía y bajada por la criminal
donde venían de cara cientos de ciclistas. Bajamos por la Vallensana por Sant
Geroni de la Murtra hasta Santa Coloma y el río Besós para hacer un tramo de
ciudad hasta la Plaza Karl Marx.
Collserola. Subida desde Karl Marx hasta el Passeig de les
Aigues sin tocar carretera y desde allí hasta la Font Groga donde paramos a
comer algo, luego hemos ido por la torre de Collserola, Vallvidriera, la ermita
de Santa María de Collserola y sin mucho desnivel hasta la Plaza Mireia por
donde hemos realizado un descenso por trialera hasta las afuera de Sant Just
Desvern.
Civilización. Seguimos por caminos forestales dirección Sant
Feliu de Llobregat donde toca coger asfalto para ir a cruzar el río Llobregat
(y la autopista, el tren de cercanias, el Ave, la ronda Litoral …) para entrar
en Sant Vicenç dels Horts y empezar las subidas de verdad ya en montaña.
Lo duro. La primera subida desde Sant Vicenç ya nos ha
avisado que no sería fácil y entre el kilómetro 57 y el 71 ha sido un no parar
de bajar un poquito, en ocasiones por trialeras y subir mucho con fuertes
rampas. Las peores, por monótonas, las de unas urbanizaciones de Cervelló y
Vallirana. La traca final con dos largas subidas por una pista rota que nos ha
llevado hasta un punto geodésico desde donde la ruta se ha hecho más llevadera.
Begues. En los últimos kilómetros ya no teníamos agua y
Quique andaba un poco desesperado pidiendo a gritos un descanso y una cocacola.
Decía que no podría con más subidas. Por suerte la ruta se ha suavizado y hemos
encontrado una pequeña fuente que ha aliviado las fuerzas y poco a poco hemos
llegado a Begues donde hemos comido en una terraza de un bar y los ánimos se
han calmado.
Garraf. Ha sido la parte más placentera, con solo dos tramos
de subidas llevaderas y el resto en bajada, hemos parado 2 minutos en el Monasterio
Budista y hemos continuado plácidamente hasta Sitges donde nos hemos refrescado
con cerveza y Quique ha remojado sus pies en el mar. Sin tiempo para hacer
turismo hemos regresado en tren. Justo a la entrada de Sitges hemos encontrado
un lugar donde lavar las bicis que habían terminado con un dedo de polvo y
arcilla.
Al margen de los 10 o 15 Km de fuertes subidas donde Quique
ha maldecido 100 veces en voz alta la ruta y a su organizador solo tres
incidentes a destacar. Un pinchazo de Adolfo, una caída sin importancia también
de Adolfo y una caída tonta de un servidor que ha sido de película risa de cine
mudo. He bordeado un gran charco arcilloso por la derecha y la bici se me ha
enganchado en un arbusto haciéndome caer completamente en el charco poniéndome
perdido de arcilla.
Enhorabuena por el reto logrado. Estamos hablando de palabras mayores sin lugar a dudas. Un saludo.
ResponEliminaBona nit, som un club de Barcelona de natació que ens anomenem el Panteres Grogues. Molts de nosaltres també sortim en bici i alguns som del Maresme, ens agradaría, si no teniu inconvenient, venir amb vosaltres alguna vegada.
ResponEliminaTenim un nivel mig, per cert, enhorabona per la ruta d'avui. Sitges és una población mágica.
Oleeeeee!!! Quina ciclopatada!!! Ostres, sembla que estem en época de grans distàncias en el món bloguero. Son proves dures tan d'esforç físic com psíquic. Us felicito per la dita asolida!
ResponEliminaDéu n'hi do quan sortiu del maresme ho feu per la porta gran jajaja. Una abraçada
Manolo, cuando quieras montamos otra kilometrdada y te vienes con nosotros. En julio, ya veremos la fecha, vamos a montar una ruta por el Cabreres, una zona muy bonita.
ResponEliminaAl nostre grup te cabuda qui si vulgui apuntar i aportar bon rotllo, així que ja ho sabeu Panteres.
ResponEliminaJoan, de tant en tant intentem fer alguna ruta fora de les nostres fronteres. Ara feia força temps que no ho feiem, potser la darrera va ser al noviembre quan vam fer Vic-Premià, una ruta també força entretinguda i recomanable.
ResponEliminaDesde aquí quiero agradecer y destacar el grandisimo trabajo que realiza Racing, master en organizar tracks con GPS, rutas que son retos que le apetecen a cualquier amante de la mountain bike, buenas rutas, bien planteadas, lo clava en cuanto a kilómetros y/o distancias, avituallamientos, orarios, puntos de interés y así un largo etcétera. Pues nada... felicitarte por este ultimo reto, Racing!
ResponEliminaCollons Adolfo!!!! aixó d'haber anat a Sitges t'ha fet aflorar el teu costat més romantic....primer el piquito amb el Kike i ara l'exesiva adolació al Racing...que faràs la propera vegada??? ja veig que he de tornar aviat que aixó s'està descontrolant!!!!!
ResponEliminaLo proper ets TÚ que ting moltes ganes que tornis...!
Eliminajajajajaja, quina por!!!!
EliminaMáquinas!!!
ResponElimina